Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Νέες θέσεις parking; Εύκολο!

-Ρε Δήμαρχε, κάνε κάτι!
-Τι έγινε φίλε μου;
-Να σε κείνο το δρόμο, στην Βενιζέλου, γίνεται της κακομοίρας κάθε πρωί. Αυτοκίνητα από τη μία, αυτοκίνητα από την άλλη, και από τις δυο μεριές του δρόμου φουλ παρκαρισμένα. Δε γίνεται δουλειά έτσι! Ο κόσμος έχει πρόβλημα!
-Μα τι λές τώρα; Και γιατί δε βάζουμε τους φίλους μας τους μπάτσους ή τους δημοτικούς να γράψουν καμπόσους και να βάλουν μυαλό;
-Έλα τώρα ρε Mayor, θα μας τρελάνεις τελείως; Ή ξύλο θα πέφτει ή θα πηγαίνουν οι κλήσεις για σβήσιμο ή θα έρχονται σε σένα να κλαίγονται. Θες κι άλλα τρεχάματα;
-Έχεις δίκιο, και είμαι και πολύ busy, ως συνήθως. Οπότε τι κάνουμε; Αν τα αφήσουμε έτσι δημιουργούμε κυκλοφοριακό χάος και αν αρχίσουμε τις κλήσεις θα πάει το βύσμα σύννεφο. Αλλά για κάτσε μισό λεπτό!
-Δήμαρχε; Σκέφτηκες κάτι;
-Και βέβαια! Θα μονοδρομήσουμε τον δρόμο αυτό! Έτσι θα αποσυμφορήσουμε την κίνηση και θα δημιουργήσουμε και νέες θέσεις πάρκινγκ, τις οποίες όλοι περιμένουν με αγωνία! Ανεπίσημες μεν, αλλά και πάλι τι γίνεται επίσημα σε αυτή την πόλη;
-Πω, πω Δήμαρχε, είσαι πολύ σοφός!
-Είμαι πολίτη μου... Αλίμονο από σας που δεν είστε!


Λίγες μέρες μετά, το project στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.


Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Πες μου που πουλάν καρδιές, να σου πάρω δυο (στην τιμή της μιας)

Καταπληκτικά πράγματα μπορεί να μάθει κανείς όταν ασχολείται με τα τοπικά πράγματα. Διαβάζοντας online εφημερίδα του ένδοξου τόπου μας, διαπιστώνω ότι οι υπάλληλοι της Ν.Α. Άρτας, έστειλαν το ακόλουθο στον Εμπορικό Σύλλογο και άλλους σχετικούς φορείς.

«Σας γνωρίζουμε ότι οι υπάλληλοι που εργάζονται στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκησης Άρτας είναι 340. Θα θέλαμε να εξετάσετε αν υπάρχει δυνατότητα τα μέλη σας να κάνουν εκπτώσεις στα μέλη του Συλλόγου μας και στις οικογένειες τους που θα κάνουν τις αγορές από τα καταστήματα σας. Οι ωφέλειες πιστεύουμε θα είναι και για τα δύο μέρη. Για μας αν τα καταστήματα σας κάνουν μια σχετική έκπτωση θα είναι κίνητρο και θα έχει σαν αποτέλεσμα να μένουν τα χρήματα στην πόλη μας. Πιστεύουμε ότι η σκέψη μας θα είναι η αρχή για μια ευρύτερη συνεργασία για θέματα που απασχολούν όλους του Αρτινούς.

Παρακαλούμε αν η σκέψη μας σας ενδιαφέρει να κάνετε τις σχετικές ενέργειες και να μας ενημερώσετε σχετικά».


Διανύουμε κρίση, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Αυτό που μου διαφεύγει στο παραπάνω κείμενο είναι το ΓΙΑΤΙ θα πρέπει κάποιος να κάνει έκπτωση σε μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκεται σε πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση από πολλές άλλες που αδυνατούν να ζητήσουν το ίδιο λόγω έλλειψης οποιουδήποτε υπεύθυνου συνδικαλιστικού οργάνου; Επίσης μου διαφεύγει και το αν οι ανάγκες που σας έχουν δημιουργηθεί έχουν να κάνουν με τα είδη επιβίωσης ή ζητάτε την έκπτωση για άπαντες τις επιχειρήσεις; Πόση έκπτωση σας ικανοποιεί στο νέο Iphone ή στις ζάντες αλουμινίου;


Πάντως για να είμαστε δίκαιοι, καλό θα ήταν όλες οι εργασιακές ομάδες να στείλουν παρόμοιο αίτημα εκφράζοντας την επιθυμία τους. Πρώτη η ομάδα στην οποία ανήκω και γω, δηλαδή του φραπολόγου-σταρχιδολόγου, θα πρέπει να εκδώσει έκτακτη απαίτηση για καλύτερες τιμές στις υπηρεσίες όλων των lounge-cafe (χαχαχαχα!) της πόλης μας, διπλό καλαμάκι γιατί το πρώτο από το δάγκωμα κόβεται το άτιμο, αλλά και δωρεάν εμφιαλωμένο για την "ανάσταση" του φραπέ όταν κοντεύει να φτάσει στον πάτο. Επίσης να μαζέψουν και τις πατσούρες από την πασαρέλα.


Ζητάω πολλά ο Αρτινός;

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Είναι ο Μπόρατ Αρτινός; Ιδού η απορία.

"Kazakhstan, greatest country in the world" έλεγε ο Μπόρατ στην σουρεάλ ταινία του, αλλά αν περνούσε μια βόλτα από την μαγική πόλη μας, όλο και κάποιες αλλαγές θα έκανε στο στίχο του. Θα μπορούσε επίσης να ανέβει στο θρυλικό της Άρτας το γιοφύρι και με θαυμασμό να αναφωνήσει χαμογελώντας "Niiiice"!

Φυσικά ο Μπόρατ δεν ζεί εδώ, και έτσι δικαιολογείται για την αφέλεια.

Απόψε το βράδυ, και καθώς οδηγούσα στην Περιφερειακή Οδό βλέπω στον πίσω καθρέφτη λευκό Monster Truck, δηλαδή αγροτικό μεγάλου κυβισμού και με τεράστιους πραγματικά τροχούς (για όσους δεν έχουν μεγαλώσει στην Alabama η επεξήγηση) να έρχεται με μανιασμένες διαθέσεις προς το μέρος μου. Αφού προσπερνά εμένα, άλλα αυτοκίνητα και νταλίκες, τον πιάνει το κόκκινο έξω τον γνωστό σε όλους μας Μπαρώνο, οπότε για να μπορέσει ο άνθρωπος να φτάσει γρήγορα στη δουλειά του, ανεβαίνει στη διαχωριστική νησίδα και αρχίζει να προσπερνάει τους υπόλοιπους σταματημένους!

Μια εντυπωσιακή και συγκινητική πραγματικά σκηνή που μας δείχνει ότι στην Άρτα δεν χρησιμοποιούμε τους δρόμους. ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΖΟΥΜΕ!

Η παρακάτω φωτογραφία τραβήχτηκε από λάθος σε πολύ χαμηλή ανάλυση και σε συνδυασμό με την κακή ποιότητα του κινητού, σίγουρα δε θα πάει για το National Geographic, αλλά παρ' όλα αυτά, τη δουλειά της την κάνει.