Τα Φώτα της Πόλης δεν κλείνουν ποτέ!

Ωραίο πράγμα να δηλώνεις ως Δήμος συμμετοχή στην κίνηση της Μιας Ώρας Χωρίς Φώτα. Όπως όμως μας αποδεικνύει βίντεο που έλαβα μόλις πριν λίγο, επίσης έξυπνη κίνηση θα ήταν να σβήσει κάποιος τα φώτα στο Δημαρχείο. Αλλά που να τους ξυπνάς τώρα Σάββατο απόγευμα...

Ευχαριστούμε τον ανήσυχο φίλο που μας έστειλε το ανήσυχο video και που βρέθηκε να τραβήξει αυτό που είδαμε κι άλλοι με τα μάτια μας αλλά δεν είχαμε κάμερα μαζί.





Άντε και εις ανώτερα!!

Say Cheese!!!

Έχετε υπέροχες εικόνες ή βίντεο από την εξίσου υπέροχη πόλη μας σαν αυτές που παρουσιάζει το Thisisarta; Έχετε καταγράψει μοναδικές στιγμές υποδειγματικής κουλτούρας που θα θέλατε να μοιραστείτε με την ανθρωπότητα, μήπως μάθουν κάτι και οι βάρβαροι; Μαζέψτε τα και στείλτε τα στο thisisarta@gmail.com μαζί με μια περιγραφή του περί τίνος πρόκειται. Βοηθήστε την πόλη μας να γίνει η επόμενη πολιτιστική πρωτεύουσα της Αφρικής!

Περί ειδικών θέσεων Νο3 (κάτι σαν το Lord Of The Rings ένα πράμα).

Αααα... Ρε γαμώτο μου... Άσχημο πράγμα να μην είσαι σωματικά "πλήρης" όπως οι υπόλοιποι... Πραγματικά νιώθω τη ζωή μου να γίνεται όλο και πιο δύσκολη, και αυτή η πόλη δε βοηθάει και ιδιαίτερα. Ανθρώπινη πόλη και λούτσες μπλε. Μια στην εφορία δε μπορώ να παρκάρω για να κάνω τη δουλειά μου. Την άλλη θέλω να πάω ένα σινεμαδάκι και πάλι πιασμένες οι θέσεις από τον κάθε λακαμά που βιάζεται να πάει για τον φραπέ του. Νιώθω τόσο αποκλεισμένος και μόνος που μερικές φορές μου φαίνεται ότι θα προτιμούσα να βάλω ένα τέλος στη σκληρή αυτή ζωή...

Τουλάχιστον έχω και μια τελευταία παρηγοριά, όσο διεστραμμένη κι αν ακούγεται... Να πηγαίνω στο μάρκετ και να ψωνίζω τα πράγματα του σπιτιού, έστω και με δυσκολία. Μου προσφέρει ένα συναίσθημα προσωπικής αξίας... Ευτυχώς έχουν προνοήσει οι άνθρωποι να βάλουν και χώρο παρκαρίσματος ειδικά για μας που περνάμε δύσκολα.



Ας μπω λοιπόν στο αμαξάκι μου κι ας πάω να πάρω λίγα πράγματα για το σπίτι. Να νιώσω άνθρωπος ρε παιδί μου! Να πιστέψω έστω και για λίγο ότι δεν είμαι εντελώς για πέταμα! Βουρ λοιπόν!


Ή μήπως όχι;

Ειδικών θέσεων συνέχεια.

-Ρε φιλάρα! Ρε μάστορα!
-Παρακαλώ;
-Ρε συ! Δε μπορώ να καταλάβω τι γίνεται σε αυτή την πόλη! Καλά, δε βλέπεις την πινακίδα;
-Ποια, αυτή την μπλε με το καθιστό ανθρωπάκι;
-Αυτή την...ναι, αυτή! Δε ξέρεις τι σημαίνει;
-Πως δε ξέρω. Με την πρώτη τα πέρασα τα σήματα. Είναι θέση πάρκινγκ για άτομα με ειδικές ικανότητες.
-Φοβερό! Και παρόλο που το ξέρεις δηλαδή, εξακολουθείς να το έχεις εδώ παρκαρισμένο;
-Ναι. Δε καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημά σου.
-Το βασικό πρόβλημα είναι ο εγωισμός. Δε μπορείς να σκεφτείς ότι αυτοί οι ταλαίπωροι με τις ειδικές ικανότητες, ίσως να θέλουν να ξεσκάσουν κάνοντας μια νυχτερινή βολτίτσα και στηρίζονται σε μια τέτοια θέση σαν αυτή που έχεις καταλάβει;
-Γιατί ρε φιλαράκο; Και μεις άτομα με ειδικές ανάγκες είμαστε.
-Παρακαλώ;
-Τι παρακαλάς; Ορίστε λοιπόν. Να η μέρα μου. Ξυπνάω το πρωί πριν τον κόκκορα, έχω μια γυναίκα που μάλλον με απατάει, κάτι παιδιά που όταν γυρνάνε βρωμάνε μπάφους και κατσαρίδες στη γωνία. Αυτά τα βλέπω πρωί-πρωί.
-Και;
-Ε, και στη συνέχεια πάω για δουλειά. Το αφεντικό μου ρίχνει ότι Χριστοπαναγία έχει το Πατριαρχείο, και όλα αυτά για ένα μισθό της πλάκας, χωρίς ένσημα. Φυσικά εγώ κάνω μόκο γιατί είναι και δύσκολοι οι καιροί και που να βρω κι άλλη δουλειά (είμαι και άχρηστος γενικώς).
-Και αυτό πως δικαιολογεί το παρκάρισμα;
-Ε, ρε φιλαράκο! Βρίσκω και γω μια διέξοδο το βράδυ, για ένα καφέ με τους φίλους (το ίδιο losers σαν εμένα). Εκτός του ότι δεν βρίσκω πουθενά να παρκάρω για να προλάβω την περατζάδα στην πλατεία, αυτό το παρκάρισμα με κάνει να νιώθω και ισχυρός απέναντι στους σακάτηδες. Νιώθω σαν να είμαι το αφεντικό μου για να πω την αλήθεια.
-Δηλαδή ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπο δεν σε απασχολεί σε αυτή την περίπτωση;
-Ο ποιος; Προς ποιον;
-Καληνύχτα σας.
-Στο καλό φιλαράκο. Παρακάτω έχει κι άλλη θέση για σακάτηδες αν δε βρίσκεις να παρκάρεις.

Η αναπηρία δεν είναι μόνο σωματική.

-Ρε μάστορα!

-Τρέχει κάτι; 

-Ναι ρε μάστορα, τρέχει! Γιατί πάρκαρες στη θέση των αναπήρων;

-Γιατί ρε; Είσαι μήπως ανάπηρος και θέλεις να παρκάρεις;

-Ανάπηρος δεν είμαι, όμως το βρίσκω ντροπή να παίρνεις τη θέση που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιος που τη δικαιούται. Και στην τελική, τόση ώρα άδεια είναι η θέση, εσύ είσαι ο μόνος μάγκας που θα ήθελε να παρκάρει;

-'Οχι, αλλά είμαι ο μόνος μάγκας που το έκανε.

-Είσαι απίστευτος. 50 μέτρα παρακάτω έχει θέσεις. Γιατί πρέπει σώνει και καλά να το παρκάρεις σε αυτή τη θέση;

-Καλά, εσύ έχεις τραβήξει κόλλημα. Εγώ πάω στην εφορία φιλαράκο, να πληρώσω τα χρέη μου. Αν δε τα πληρώσω και μου βάλουν πρόστιμο, ποιος θα μου το καλύψει; Ο ανάπηρος;

-Έχεις κάποιο δίκιο τώρα που το λες. Αν όμως έρθει κάποιος με πρόβλημα αναπηρίας, τι θα κάνει; Πως θα παρκάρει για να κάνει κι αυτός τη δουλειά του;

-Ααααα, φιλαράκο, αφού με ρωτάς, να σου πω. Αν ήμουν πρωθυπουργός για μια μέρα, θα τους μάζευα όλους αυτούς και θα τους έκανα σαπουνάκι. Κάτι ήξερε ο Γερμανός εκείνα τα χρόνια.

-Μωρέ δίκιο έχεις τελικά. Λες και μας περίσσευαν θέσεις παρκαρίσματος για να τις δίνουμε στους σακάτηδες. Ας καθίσουν σπίτι τους να παίξουν με το Google Earth, που θέλουν και βόλτες στον κόσμο των φυσιολογικών!

-Χαχαχαχα (γέλιο και από τους δυο καθώς χτυπάει ο ένας την πλάτη του άλλου)!