Πάρκινγκ στην Άρτα: Μια πραγματική Γκουέρνικα.

Πολλές φωτογραφίες έχουμε στην διάθεσή μας για την συντήρηση του πτωχού τούτου blog, αλλά λίγες προσφέρουν την αισθητική της υψηλής τέχνης, όπου η Γεωμετρία των θεμάτων μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με τον συμβολισμό που αυτά αποπνέουν. Μια τέτοια φωτογραφία που μας έκανε την τιμή να μας στείλει αγανακτισμένος φίλος, είναι και η ακόλουθη.

Παρατηρήστε λοιπόν. Προσέξτε την υπέρτατη αρμονία των παρκαρισμένων οχημάτων και πόσο ιδανικά εκπροσωπεί την συμπαντική ισορροπία. Φίλε που μου έστειλες την φωτογραφία, πινέλο είχες, όχι φωτογραφική μηχανή!

Όμως προσέξτε και τον βαθύ συμβολισμό. Εδώ πρόκειται για μια μικρογραφία της εξαίσιας Αρτινής πραγματικότητας. Παρατηρήστε κατ' αρχάς το σημείο παρκαρίσματος, το οποίο είναι η στάση των αστικών λεωφορείων. Στη συνέχεια παρατηρήστε το κόκκινο όχημα, παρκαρισμένο όχι απλά στη στάση, αλλά έξω στον δρόμο. Το κόκκινο, συμβολίζει την αντίδραση στο σύστημα, στις γραμμές του κατεστημένου, και στη συγκεκριμένη περίπτωση, τις γραμμές του αστικού.

Στη συνέχεια, βλέπουμε την παρέμβαση των media. Πανταχού παρόντες, οι εκπρόσωποι των τοπικών τηλεοπτικών μέσων, δεν χάνουν ποτέ χρόνο με το συμβατικό παρκάρισμα. Ίσως κάποιοι πουν ότι παρακωλύουν την κίνηση, όμως η ενημέρωση δε μπορεί να περιμένει. Και τους ευχαριστούμε και αυτούς για τα δυναμικά και καυστικά ρεπορτάζ τους. Χαλάλι το κυκλοφοριακό που προκαλείτε.

Φυσικά, μια νότα μελαγχολίας τιτιβίζει στα μυαλά μας, καθώς βλέπουμε την Ρολς Ρόυς από πίσω, σε μια γωνία που θα έκανε τον Πυθαγόρα να το ρίξει στην Μεθαδόνη. Εδώ η συγκίνησή μας για τον Αμερικάνο μετανάστη που γκύρισε στο Ελλάντα για να περάσει τα τελευταία years της ζωής του, μας κάνει να ξεχνούμε το παράδοξο του παρκαρίσματος. Άξιος.

Όπως είπα, ένα έργο τέχνης.

Φταίει ο ΟΤΕ.

Αυτοί εδώ είναι πολύ ωραίοι, κουκλιά σκέτα. Γνωστοί για την τακτική τους να καλούν αστυνομία για να κόψει κλήσεις όταν κάποιος "κοινός θνητός" παρκάρει στις θέσεις τους στην Φιλλελήνων, δε δείχνουν όμως καμιά ντροπή όταν βαριούνται να πάρουν τα ποδάρια τους, οπότε με την κλασική αναισθησία που χαρακτηρίζει τις μόνιμες φάρες του Ελληνικού Δημοσίου παρκάρουν με τρόπο 100 φορές χειρότερο από αυτούς τους οποίους καρφώνουν καθημερινά.

33% ντροπή δική τους, 33 όλων αυτών που τα βλέπουν καθημερινά και αντί να τους συμμορφώσουν κάνουν τον Κινέζο μικροπωλητή και άλλα 33 σε μας που τους πληρώνουμε (όλους τους παραπάνω). Μένει βέβαια και 1% το οποίο και θα κληρωθεί σε ειδική εκδήλωση, ίσως στην επόμενη που θα γίνει στο Μέγαρο, μετά την τεράστια επιτυχία της προηγούμενης.


Αν αναρωτιέστε πάντως, υπήρχε άδεια θέση στο parking τους. Όλοι όσοι θα τολμούσαν να παρκάρουν άλλωστε, θα το ξανασκεφτούν μετά τις καρφωτικές που έφαγαν.

Νέες φανταστικές διηγήσεις πραγματικών εικόνων.

Πολύ μου άρεσε το ότι μετά την πρότασή μου για αποστολή από εσάς φωτογραφιών και άλλων όμορφων στιγμών της πόλης μας, υπήρξε μια ωραία ανταπόκριση. Κι όχι μόνο σε φωτογραφικό επίπεδο αλλά και σε ζητήματα κειμένου που συνοδεύει! Ο ανώνυμος φίλος τον οποίο θα ονομάσω για λόγους παραπομπής "Γιαούρη" μας έστειλε μια ζουμερή φωτό με το αντίστοιχο fictional κείμενο. Απολαύστε λοιπόν την πολιτιστική μας υπεροχή.



-Μπαμπάκα, γιατί παρκάραμε στην θέση για άτομα με ειδικές ανάγκες;

- Γιατί κακό είναι? Δεν κατάλαβα!

- Μα η δασκάλα στο σχολείο μου είπε ότι πρέπει να δίνουμε προτεραιότητα και γενικά να προσπαθούμε να διευκολύνουμε την ζωή αυτών των ανθρώπων.

-Γιατί;

- Γιατί πατέρα δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες με εμάς, είναι περιορισμένοι, κι εμείς σαν δυνατότεροι, πρέπει να τους βοηθάμε, να τους διευκολύνουμε.

- Γι’ αυτό δίνω τα ωραία μου λεφτά; Για να σου μαθαίνουν μαλακίες; Τέλος πάντων να σου εξηγήσω κάποια πράγματα. Η ζωή αγόρι μου δεν είναι εύκολη, δεν πρέπει να πηγαίνεις με τον σταυρό στο χέρι. Πάρε εμένα για παράδειγμα, πως έγινα αυτό που είμαι; Μεγάλος και τρανός; Υπαλληλάρα της εφορίας; Με την αξία μου; Όχι βέβαια, κατουρημένες ποδιές φιλήσαμε κι εγώ και ο μακαρίτης ο παππούς σου, σαρανταδύο άτομα πετάξαμε έξω, που είχαν περισσότερα προσόντα από εμένα. Έτσι πρέπει να σκέφτεσαι κι εσύ για να πάς μπροστά παιδί μου.

- Και τι σχέση έχει αυτό με το παράνομο παρκάρισμα μας;

- Θα σου εξηγήσω, αλλά πρώτα να σου πώ πως το παράνομο είναι σχετικό. Παράνομος είσαι όταν σε πιάσουν κι εμένα δεν με πιάνει κανένας. Ποιος τολμάει άλλωστε να γράψει εφοριακό? Κι αν γίνει κάποια στιγμή κατά λάθος, με το που θα καταλάβουν ποιος είμαι θα μου κάνουν υποκλίσεις. Όχι παίζουμε!

- Ναι, αλλά δεν μου απάντησες. Τι σχέση έχει η τάση εσένα και του παππού με την κοπρολαγνεία και το σημερινό παρκάρισμα;

-Μην βιάζεσαι, θα σου πώ, και ο όρος κοπρολάγνος είναι υπερβολικός κάπως, αν και δεν με πειράζει, μάλλον έχω κάνει και χειρότερα, τέλος πάντων να σου εξηγήσω. Αν ο σακάτης, που κατά την άποψη σου έχει δικαίωμα να έχει δικιά του θέση, ήταν γερός σαν εμένα, δεν θα πάρκαρε όπου του γούσταρε;

-Μα πατέρα!!!!

-Περίμενε να ολοκληρώσω (πάντα ήθελε να το πεί αυτό, δίνει έναν βουλευτικό αέρα στην συζήτηση). Δεύτερον, αν δεν έπιανα εγώ αυτήν την θέση, δεν θα πάρκαρε κάποιος άλλος; Γιατί να είμαι εγώ το κορόιδο; Επίσης τρίτο και σημαντικότερο, τι βλέπεις μπροστά; Εκεί στο πεζοδρόμιο?

-Ένα αυτοκίνητο, που δεν αφήνει κανέναν να περάσει.

-Ωραίααα!!! Λοιπόν, ας υποθέσουμε, ότι δεν πάρκαρε κανένας σε αυτήν την θέση, ήμασταν δηλαδή όλοι χαζοί και ο σακάτης ερχόταν ωραία-ωραία με το αυτοκινητάκι του και την άραζε. Μετά που θα πήγαινε, αφού το πεζοδρόμιο είναι κατειλημμένο και αυτός αν δεν είναι εποχούμενος στην αναπηρική του καρέκλα πως την λένε, που δεν μπορεί να περάσει από το πεζοδρόμιο με τίποτα, θα είναι κανάς κουτσός και δεν θα μπορεί να κάνει σάλτα όπως εμείς, άρα! Τι να την κάνει την θέση? Καλύτερα δεν είναι να καθίσει στο σπίτι του και να ψοφολογήσει με την ησυχία του, να έχουμε κι εμείς καμιά θέση παραπάνω που είμαστε γεροί και μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε;

-Έτσι όπως το θέτεις πατέρα…τι να πω, νομίζω ότι είσαι εντελώς αγροίκος, κομπλεξικός και επικίνδυνα ηλίθιος.

- Όχι και ηλίθιος, τα άλλα εντάξει! Αν ήμουνα ηλίθιος, τωρα θα είχα παρκάρει στου διαόλου την μάνα και θα περπάταγα .Χα χα χα!!!




Σωστός ο "Γιαούρης" ε;;

Τα Φώτα της Πόλης δεν κλείνουν ποτέ!

Ωραίο πράγμα να δηλώνεις ως Δήμος συμμετοχή στην κίνηση της Μιας Ώρας Χωρίς Φώτα. Όπως όμως μας αποδεικνύει βίντεο που έλαβα μόλις πριν λίγο, επίσης έξυπνη κίνηση θα ήταν να σβήσει κάποιος τα φώτα στο Δημαρχείο. Αλλά που να τους ξυπνάς τώρα Σάββατο απόγευμα...

Ευχαριστούμε τον ανήσυχο φίλο που μας έστειλε το ανήσυχο video και που βρέθηκε να τραβήξει αυτό που είδαμε κι άλλοι με τα μάτια μας αλλά δεν είχαμε κάμερα μαζί.





Άντε και εις ανώτερα!!

Say Cheese!!!

Έχετε υπέροχες εικόνες ή βίντεο από την εξίσου υπέροχη πόλη μας σαν αυτές που παρουσιάζει το Thisisarta; Έχετε καταγράψει μοναδικές στιγμές υποδειγματικής κουλτούρας που θα θέλατε να μοιραστείτε με την ανθρωπότητα, μήπως μάθουν κάτι και οι βάρβαροι; Μαζέψτε τα και στείλτε τα στο thisisarta@gmail.com μαζί με μια περιγραφή του περί τίνος πρόκειται. Βοηθήστε την πόλη μας να γίνει η επόμενη πολιτιστική πρωτεύουσα της Αφρικής!

Περί ειδικών θέσεων Νο3 (κάτι σαν το Lord Of The Rings ένα πράμα).

Αααα... Ρε γαμώτο μου... Άσχημο πράγμα να μην είσαι σωματικά "πλήρης" όπως οι υπόλοιποι... Πραγματικά νιώθω τη ζωή μου να γίνεται όλο και πιο δύσκολη, και αυτή η πόλη δε βοηθάει και ιδιαίτερα. Ανθρώπινη πόλη και λούτσες μπλε. Μια στην εφορία δε μπορώ να παρκάρω για να κάνω τη δουλειά μου. Την άλλη θέλω να πάω ένα σινεμαδάκι και πάλι πιασμένες οι θέσεις από τον κάθε λακαμά που βιάζεται να πάει για τον φραπέ του. Νιώθω τόσο αποκλεισμένος και μόνος που μερικές φορές μου φαίνεται ότι θα προτιμούσα να βάλω ένα τέλος στη σκληρή αυτή ζωή...

Τουλάχιστον έχω και μια τελευταία παρηγοριά, όσο διεστραμμένη κι αν ακούγεται... Να πηγαίνω στο μάρκετ και να ψωνίζω τα πράγματα του σπιτιού, έστω και με δυσκολία. Μου προσφέρει ένα συναίσθημα προσωπικής αξίας... Ευτυχώς έχουν προνοήσει οι άνθρωποι να βάλουν και χώρο παρκαρίσματος ειδικά για μας που περνάμε δύσκολα.



Ας μπω λοιπόν στο αμαξάκι μου κι ας πάω να πάρω λίγα πράγματα για το σπίτι. Να νιώσω άνθρωπος ρε παιδί μου! Να πιστέψω έστω και για λίγο ότι δεν είμαι εντελώς για πέταμα! Βουρ λοιπόν!


Ή μήπως όχι;

Ειδικών θέσεων συνέχεια.

-Ρε φιλάρα! Ρε μάστορα!
-Παρακαλώ;
-Ρε συ! Δε μπορώ να καταλάβω τι γίνεται σε αυτή την πόλη! Καλά, δε βλέπεις την πινακίδα;
-Ποια, αυτή την μπλε με το καθιστό ανθρωπάκι;
-Αυτή την...ναι, αυτή! Δε ξέρεις τι σημαίνει;
-Πως δε ξέρω. Με την πρώτη τα πέρασα τα σήματα. Είναι θέση πάρκινγκ για άτομα με ειδικές ικανότητες.
-Φοβερό! Και παρόλο που το ξέρεις δηλαδή, εξακολουθείς να το έχεις εδώ παρκαρισμένο;
-Ναι. Δε καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημά σου.
-Το βασικό πρόβλημα είναι ο εγωισμός. Δε μπορείς να σκεφτείς ότι αυτοί οι ταλαίπωροι με τις ειδικές ικανότητες, ίσως να θέλουν να ξεσκάσουν κάνοντας μια νυχτερινή βολτίτσα και στηρίζονται σε μια τέτοια θέση σαν αυτή που έχεις καταλάβει;
-Γιατί ρε φιλαράκο; Και μεις άτομα με ειδικές ανάγκες είμαστε.
-Παρακαλώ;
-Τι παρακαλάς; Ορίστε λοιπόν. Να η μέρα μου. Ξυπνάω το πρωί πριν τον κόκκορα, έχω μια γυναίκα που μάλλον με απατάει, κάτι παιδιά που όταν γυρνάνε βρωμάνε μπάφους και κατσαρίδες στη γωνία. Αυτά τα βλέπω πρωί-πρωί.
-Και;
-Ε, και στη συνέχεια πάω για δουλειά. Το αφεντικό μου ρίχνει ότι Χριστοπαναγία έχει το Πατριαρχείο, και όλα αυτά για ένα μισθό της πλάκας, χωρίς ένσημα. Φυσικά εγώ κάνω μόκο γιατί είναι και δύσκολοι οι καιροί και που να βρω κι άλλη δουλειά (είμαι και άχρηστος γενικώς).
-Και αυτό πως δικαιολογεί το παρκάρισμα;
-Ε, ρε φιλαράκο! Βρίσκω και γω μια διέξοδο το βράδυ, για ένα καφέ με τους φίλους (το ίδιο losers σαν εμένα). Εκτός του ότι δεν βρίσκω πουθενά να παρκάρω για να προλάβω την περατζάδα στην πλατεία, αυτό το παρκάρισμα με κάνει να νιώθω και ισχυρός απέναντι στους σακάτηδες. Νιώθω σαν να είμαι το αφεντικό μου για να πω την αλήθεια.
-Δηλαδή ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπο δεν σε απασχολεί σε αυτή την περίπτωση;
-Ο ποιος; Προς ποιον;
-Καληνύχτα σας.
-Στο καλό φιλαράκο. Παρακάτω έχει κι άλλη θέση για σακάτηδες αν δε βρίσκεις να παρκάρεις.